Fransız Yeni Dalga Sineması

Yeni Dalga 1950 sonları ve 1960 sonları ve 1960’larda kısmen İtalyan Yeni Gerçekçilik akımından etkilenen bir grup Fransız film yapımcısı için eleştirmenler tarafından kullanılan bir terimdir. Yeni Dalga hiçbir zaman örgütlü bir hareket haline gelmemiştir. İkinci Dünya Savaşı sonrası varolan Fransız film yapım kurumuna karşı tepki olarak doğmuştur. İkinci olarak klasik Hollwood film yapımından farklı olarak yeni bir sinema dilinin bulunması gerektiğine inanmışlardır.

            Bu akımın başlıca öncüleri arasında François Truffaut, Jean-Luc Godard, Eric Rahmer, Claude ve Jacques Rivette Fransa’nın üzlü sinema dergisi Chairs Du Cinema’ya film eleştirileri yazarak sinemaya başlamışlardır. Grubun kurucularından olan sinema kuramcısı Andre Bazin Yeni Dalga hareketini etkileyen başlıca kaynaklardan biri olmuştur.

            Yeni Dalga yönetmenleri Hollywood’un yüzeyselliğinden kaçmışlardır. Roberto Rosellini’yi örnek alarak Paris’in sokaklarına çıkmışlardır. Sokaklarda doğal ışıklar kullanmışlardır. Yeni Dalga yönetmenleri sonsuz kurgulama olanakları, kamera çalışması, ses ve mizansenle oynamayı sevmişlerdir.  Aynı zamanda sevilen filmlerden alıntılar yapılmıştır. Yeni Dalga klasik Hollywood öykülemesinden farklı bir stilde hikayeler yaratır. Öyküleyici sahneler birbirini anlamlı bir biçimde izlemez. Seyirci hiçbir zaman ne olacağını bilemez Komik bir sahne cinayetle tamamlanabilir. Kurgulama can alıcıdır. Tipik yeni dalga öykülemesinde kişi ile toplum arasında çok az ilişkili olduğu gibi karakterler hiçbir aileye ya da politika bağı olmayan  öğrencilerdir.