Sinema insanlari etkileme gücü en yüksek olan iletişim araçlarından biridir. Verilmek istenen mesajlar izleyiciye bazen açık açık gönderilirken, bazen de izleyicilerin bilinçaltı hedef alınır. Kendi ideoloji ve dünya görüşünü "öteki" lere kabul ettirmeye çalışan egemen devletler, ekonomik ve psikolojik baskınin yanı sira medyayı kullanarak hakim ideolojiyi de empoze etmektedir. Tarihte her zaman topluluk halinde yaşayan insanların olduğu her yerde yönetenler ve yönetilenler olmuştur. Bunun yanı sıra her zaman yönetenler yönetilenlere fikir ve ideolojilerini kabul ettirmek istemişlerdir. Bunun için iktidarlar farklı yöntemler kullanmişlardır. Günümüzde ise iktidarların ideolojileri kitle iletişim araçları dediğimiz aygıtlarla yönetilenlere aktarılmaktadır. Kitle iletişim araçları her ne kadar bağımsız yayınlar yapmaya çalışsa da çoğu zaman iktidarların ideolojisine boyun eğer. İktidar sosyal bir tehlikedir. Sinema ilk günden itibaren siyasi gücü olan ve bu gücü kullanan bir sanat dalıdır. Siyasal mesajı olmayan film bile, izleyicisini siyasetten uzak tutarak bireyin siyasette etkin olmasini engelleyebilir. Tarihte bu tarz halkı siyasetten uzak tutacak araçlar kullanılmıştır. Portekiz'de Antonio de Oliveira Salazar döneminde göze çarpan "3 F formülü" (Futbol, Fiesta, Fado). Bu bakış açısıyla Marx'ın "Din toplumlarin afyonudur". Söyleminde "din" yerine birçok şey koyulabilir. Özellikle ekonomik ve sosyal kriz dönemlerinde eğlence sinemasında bir artış gozlenmesinin nedeni iktidarlar tarafindan emniyet kilidi olarak görülmesi ve uygulanmasıdır. Hitler döneminde Almanya'da sadece propaganda filmleri yapılırken Amerika'da ise ekonomik bunalim döneminde insanlara dertlerini unutturmak ve eglenceye yönlendirmek icin müzikal film yapimlari ağırlık kazanmıştır.

Editör : Gamze Cüce